Bierzemy się za najbardziej zakłamane słowo świata. Słowo na niedzielę ks. Dariusza Brylaka (Farski proboszcz)

Uwaga, uwaga, bierzemy się za najbardziej zakłamane słowo świata. Jak długo zostanie tylko słowem, powiedzieć o niej można wszystko. Kiedy staje się czynem, rzeczywistością, ciałem … już nie  jest tak kolorowo. 

Miłość - między tym co będzie, co było i tym, co powinno być teraz

Nie pamiętam kiedy to do mnie dotarło, że zanim weźmiesz się za miłość taką, która na Ciebie czeka, którą obdarzysz kogoś (po prostu: zanim kogoś, kiedyś pokochasz …) najpierw dobrze jest obejrzeć się za siebie i zobaczyć kto i jak kocha Ciebie do tej pory.

Siedziałem niedawno z bratankiem na tarasie za probostwem. Spokojny wieczór, pies położył się u nóg i … fascynująca rozmowa, młodego (jeszcze) człowieka. Opowiada o własnych doświadczeniach małżeńskich, rodzinnych. Kontekstem jest potencjalny ślub brata. Czuję, że wypowiada swoje słowa z troską, odwołując się do własnej … przeszłości.

I w pewnym momencie, zaskoczył mnie. Sięgnął jeszcze dalej: do swoich rodziców (to poziom mojego pokolenia), a potem do swoich dziadków (chodzi o mojego już ś. p. ojca). Słuchałem z uwagą analizy: „to, że jestem taki, wynika między innymi z tego, że dziadek był fantastyczny, a  ta cecha jego charakteru była wtedy koniecznością, dziś byłaby ewidentną wadą”. Dobre to było!!! Nie miał pojęcia o tym, że kilka godzin wcześniej, siedziałem przy stole z ludźmi na kręgu biblijnym. Czytamy ewangelię, o tym jak Bóg kocha człowieka i wypowiedzi są … „jak tak jeszcze nie umiem; to jest trudne, wręcz niemożliwe, chyba nie odważyłbym się na taki krok”. Łączę te dwa wydarzenia, ponieważ otwierają mi znowu oczy. Żeby kiedyś kogoś pokochać, warto, trzeba, należy, powinno się być ciekawym przez kogo i jak, jestem kochany do tej pory.

Nie mam pojęcia, co jest potrzebne do takiego sposobu patrzenia. Wydaje mi się ono koniecznością. Może potrzebna jest jakaś suma doświadczeń, dojrzałość, chęć i umiejętność słuchania i patrzenia na naszych przodków. A może wszystko razem musi zaskoczyć, żeby tak patrzeć. Widzę też, że tworzymy jako ludzie czas niesamowitego indywidualizmu: tylko ja, i to co moje!!! To tutaj ma swoje źródło owo stwierdzenie, że miłość jest najbardziej zakłamanym słowem na świecie.

Wyobrażam sobie Ostatnią Wieczerzę, kiedy Jezus po wielu swoich niesamowitych czynach, zaczyna mówić o miłości. Ta kolejność jest ważna: najpierw były Jego czyny, teraz słyszą Jego słowa. „Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej! (…) To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. (…) Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan, ale nazwałem was przyjaciółmi, (…) Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem. (…) To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali”.

Farski Proboszcz