Ludzka Mozaika. Felieton na niedzielę ks. Darka Brylaka, Farskiego Proboszcza

Ludzka mozaika

W Rawennie, archeolodzy odkryli starożytne, drogocenne mozaiki. Wszystko wskazuje na to, że z jakiegoś powodu, w tym mieście mieściły się całe szkoły takiego rzemiosła. Wiele z tych mozaik zachowało się do naszych czasów i są przecudne.

Chciałbym je kiedyś zobaczyć na własne oczy. Wyobraźcie to sobie: przepiękne obrazy wykonane z tysięcy misternie, dobranych i ułożonych kamyczków. Niesamowite. Dodatkowym atutem jest to, że te dzieła sztuki są … bezimienne, tzn. bez podpisu. Wiemy, że zostały zrobione ludzką ręką ale nie wiemy przez kogo. Ciekawe prawda?.

Kiedy patrzę na obraz ułożony z tysięcy kamyczków, wystarczy, że braknie jednego na wiele tysięcy i ten szczegół natychmiast zwraca moją uwagę. Dzięki takiemu sposobowi patrzenia, nauczyłem się, że życie składa się ze szczegółów i że każdy szczegół jest ważny. Próbuję przenosić to na rodzinę Kościoła i dlatego wkurzam się, jak ktoś myśli, że w Kościele jest ważniejszy niż inni. Jestem zły, kiedy traktują mnie – księdza inaczej niż pozostałych ludzi Kościoła. Razem tworzymy obraz, a dokładniej KTOŚ z nas tworzy mozaikę. Lubię tak myśleć i tak próbuję działać: szczegóły, nawet te pozornie niewidoczne, one są ważne.

Takie myśli towarzyszą mi teraz, kiedy mamy w Kościele niedzielę Dobrego Pasterza i zastanawiam się kim jestem w Kościele. Zerknąłem na tekst, który na tę okoliczność przygotował papież Franciszek: „ nasze życie urzeczywistnia się i spełnia, gdy odkrywamy kim jesteśmy, jakie są nasze cechy, w jakiej dziedzinie możemy je dobrze wykorzystać, jaką drogę możemy obrać, aby stać się znakiem i narzędziem miłości, akceptacji, piękna i pokoju w sytuacjach, w których żyjemy.” I jeszcze: „Myślę o matkach i ojcach, którzy nie troszczą się przede wszystkim o siebie i nie podążają za nurtem powierzchownego stylu, ale podporządkowują swoje życie trosce o relacje, z miłością i bezinteresownością otwierając się na dar życia i poświęcając się służbie na rzecz swoich dzieci oraz ich wzrastania. Myślę o tych, którzy wykonują swoją pracę z poświęceniem i duchem współpracy; o tych, którzy na różnych polach i na różne sposoby angażują się w budowanie bardziej sprawiedliwego świata, bardziej solidarnej gospodarki, bardziej sprawiedliwej polityki, bardziej ludzkiego społeczeństwa: o wszystkich ludziach dobrej woli, którzy poświęcają się dobru wspólnemu.” Polecam cały tekst tak na spokojnie przeczytać. (https://episkopat.pl/oredzie-papieza-franciszka-na-61-swiatowy-dzien-modlitw-o-powolania-21-kwietnia/)

Fajnie, że mamy niedzielę Dobrego Pasterza, następnie cały tydzień modlitwy o powołania do służby w Kościele, a papież zaczyna od podstaw powołania: od człowieka, a konkretnie, od rodziny!!! Podoba mi się, że powołanie to nie tylko ksiądz, że wszyscy jesteśmy dla siebie kamykami. Potrzebnymi sobie wzajemnie.

Skoro jesteśmy przez Boga wołani, to zawsze po coś. Bóg nas woła, nie po to, by było nam ze sobą fajnie, ale po to, by tworzyć piękne mozaiki. Tak myślę.

Może na koniec, jeszcze raz papież Franciszek: „obudźmy się ze snu, wyjdźmy z obojętności, otwórzmy kraty więzienia, w którym czasami się zamykaliśmy, aby każdy z nas mógł odkryć swoje powołanie w Kościele i w świecie, i stać się pielgrzymem nadziei i budowniczym pokoju! Bądźmy pasjonatami życia i zaangażujmy się w pełną miłości troskę o tych, którzy nas otaczają i o środowisko, w którym żyjemy. Powtarzam: miejmy odwagę zaangażować się!”.

No to do roboty!!! Jakie macie pomysły???

Farski proboszcz