Co z nami będzie? Słowo na niedzielę z pleszewskiej Fary: w kościele Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy

Dawno temu, bo 8 września 2015 roku napisałem ten tekst. Dziś w słowo emigrant wkładam jeszcze myśli o wojnie i wcale nie tylko tej najbliższej na Ukrainie, o tym co dzieje się na granicy z Białorusią i o atakach na Hezbollah. Czytam książkę o straszliwym wyzysku przy wydobyciu kobaltu w Afryce - bez którego na świecie nie będzie ekologii. Jednocześnie nie potrafię pozbyć się myśli i obrazów z powodzi, kiedy zawieźliśmy pomoc …A równocześnie mam świadomość ogromnej gry, pozorów, polityki. Już sam nie wiem …

„Patrzę na obrazki o emigrantach. Mam w sobie różne myśli. Z jednej strony współczucie - to co przeżywają Ci ludzie, to straszne (cieszę się, że nie jestem obojętny na takie obrazy). Z drugiej strony ... ulga, że to nie ja, że nie jestem w takim położeniu ... chociaż tak niewiele trzeba, żeby życie całkowicie się zmieniło.

Muszę przyznać, że kiedy oglądam dramat tych ludzi na zimnym ekranie telewizora, nie jestem w stanie go zrozumieć. Tak naprawdę, nie mam pojęcia, co Ci ludzie przeżywają. Kto z nich jest uchodźcą a kto nie? Kto ucieka przed ŚMIERCIĄ, a kto szuka łatwego życia na koszt innych? Nikt z nas nie jest w stanie pomóc im na tyle, żeby problem został rozwiązany. Czy to znaczy, że nic nie mogę?

Mam w sobie obawę: co z nami będzie, kiedy tak wielu ludzi przyjdzie tutaj i będą obok mieszkać, bo tak zarządzą politycy. Co z nami będzie, kiedy tuż obok pojawią się osoby z innymi zwyczajami, potrzebą pracy? Tak, mam w sobie obawy, ale ... co ze mną będzie, jeśli nie okażę po prostu serca? Gdzieś jest napisane: nagich przyodziać, spragnionych napoić, umarłych pogrzebać. Oczywiście mogę mówić, żeby inni przyjęli, bo mają pałace i duży metraż. Papież Franciszek znowu zaskoczył i wywołał myśli. Nie mogę przez Niego spokojnie spać: niech każda parafia przyjmie jedną rodzinę uchodźców. Już pojawiły się wyliczenia i głosy, że tak się nie da.

Co z nami będzie, jeśli mimo obaw nie okażemy pomocy, serca?

Co robię? Na ten moment cieszę się, że mnie to rusza, wywołuje wyrzuty sumienia, że nie jestem obojętny. Wczoraj przeraziłem się informacją, że politycy zajmą się tymi ludźmi na serio dopiero w połowie października, ponieważ wcześniej nie dadzą rady się spotkać. Wiadomo, obowiązki. Spojrzałem wtedy na termometr: było 8 stopni. Położyłem się spać, ale ... tam, wcale nie tak daleko, są ludzie w namiotach - trzęsą się z zimna. Oni tam podobnie jak ja tu, nie wiemy: "co z nami będzie?”

Dziś w Kościele Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy. Widzieliście film pt. Ja, kapitan? Premiera w Polsce odbyła się w połowie sierpnia bieżącego roku. A w orędziu Franciszka na Dzień Uchodźcy jest taka modlitwa: Boże, Ojcze Wszechmogący jesteśmy Twoim Kościołem pielgrzymującym zmierzającym do Królestwa Niebieskiego. Każdy z nas żyje w swojej ojczyźnie, ale tak, jakbyśmy byli cudzoziemcami. Każda obca ziemia jest naszą ojczyzną, jednakże dla nas każda ojczyzna jest ziemią obcą. Żyjemy na ziemi, lecz nasze obywatelstwo jest w niebie. Nie pozwól, byśmy stali się panami tej części świata, którą dałeś nam jako tymczasowe mieszkanie. Pomóż nam, byśmy nigdy nie przestawali kroczyć, razem z naszymi braćmi i siostrami migrantami w kierunku wiecznego mieszkania, które nam przygotowałeś. Otwórz nasze oczy i serca, aby każde spotkanie z będącymi w potrzebie stało się spotkaniem z Jezusem, Twoim Synem i naszym Panem.

Czytam tę modlitwę i mam przed oczami postać pana S z Mościska. W powodzi stracił wszystko. Mówię Wam … jego życie też ta modlitwa.

Boże, co z nami będzie?

Farski Proboszcz

[ZT]7024[/ZT]