Bezdomny jest w Pleszewie ministrantem. W jego kontekście patrzymy na dzisiejszą Ewangelię. Słowo na niedzielę ks. Brylaka

"Hotel Planty"

Dziś kontynuacja felietonu sprzed tygodnia (TUTAJ). Dzieje się tak dlatego, ponieważ tak zostało obiecane – a słowa się dotrzymuje.

Drugim powodem jest to, że tematy „Słowa na niedzielę” wyznacza niedzielny fragment ewangelii. Dziś czytamy kolejny passus rozdziału szóstego Ewangelii według Jana. Powtórzę się: warto przeczytać ten rozdział w całości, tak za jednym tchem. Wtedy widać kontekst Jezusowego wystąpienia i reakcji ludzi. W całości jest to tekst, który stawia fundamentalne pytanie: kim jest Jezus? Tydzień temu podprowadziliśmy się do pytania jeszcze bardziej intymnego: kim jest Jezus dla mnie?

Tutaj trzeba już mówić osobiście. W Kościele takie wypowiedzi nazywa się świadectwem. Czasem są to zachowania drugiego człowieka. Razem: słowo i zachowanie prowadzą do postawienia pytania: "dlaczego ten człowiek tak mówi, dlaczego zachowuje się w ten sposób?". Papież Franciszek często powtarza: „żyj tak, aby inni pytali Cię o Twojego Boga”. Chcę opowiedzieć o takim człowieku.

Krzysztof, gdzie dzisiaj spałeś? Krzysztof stoi oparty o rower. W jednej z reklamówek można zauważyć puste, pogniecione, aluminiowe puszki po … wiadomo czym. Jego twarz znaczą liczne zmarszczki – ten kto umie patrzeć, od razu zauważy, że ten człowiek wiele przeszedł w życiu. Charakterystyczny jest rzucający się w oczy aparat słuchowy, dzięki któremu można z Krzysztofem rozmawiać. Ma uważne, śmiejące się oczy i … jest bardzo schludnie, elegancko ubrany.

Krzysztof, gdzie dzisiaj spałeś? Pytam Go, kilka dni temu przed południem, kiedy pijemy razem kawę. W Hotelu Planty – odpowiada, śmiejąc się serdecznie. Wchodzę w ten sposób rozmowy, czyli w styl jego żartów i pytam dalej: a ile gwiazdek ma ten Twój hotel? - Uuu, nie dam rady policzyć – odpowiada, nadal się uśmiechając. Następnie, po pierwszych żartach, zaczyna się kolejna rozmowa. Gdyby tak wszystkie policzyć, byłoby tego kilka dobrych godzin. Krzysztof lubi rozmawiać i ma kilka osób, z którymi to robi. Na ten moment jest bez domu i codziennie jest w kościele na mszy. Ostatnio zaczął służyć jako ministrant.

Ten człowiek, prowokuje mnie do postawienia samemu sobie pytania o Jezusa. Na moich oczach miał zapaść. Wyrzucono go z miejsca, gdzie miał swój „pokój”. Nie wytrzymał tego, w jaki został potraktowany. Właściwie, to nie został wyrzucony. Raczej sam, z szacunku dla siebie, przestał tam mieszkać. Miał dość poniżania i traktowania jak nieczłowieka. Nie wiem, czy pozwoli na to, by pomóc mu znaleźć mieszkanie. Po tamtym „incydencie” przestał przychodzić do kościoła. Zaczął pić. Trafił na dołek, gdzie został źle oceniony: nie miał aparatu słuchowego przy sobie i nikt nie potrafił się z nim porozumieć. Z tego powodu spotkały go „przykrości”.

Wiele razy siedział przed kościołem kiedy w środku trwała msza. Na początku unikał mojej obecności. Muszę dopowiedzieć, że wiele osób pytało się: gdzie jest Krzysiu – dawno Go nie widzieliśmy!!! Kiedyś udało nam się spotkać na ławeczce za figurą Maryi przy rynku. Proszę księdza: nie potrafię wejść do kościoła, no nie potrafię … chcę, ale coś mnie odpycha. Był wtedy wiele dni pod wpływem alkoholu, ale te słowa i Jego przeżycia były prawdziwe. Żeby zrozumieć, o czym próbuję powiedzieć, trzeba by w tym momencie widzieć Jego twarz.

W tamtym czasie mogliśmy tylko wypatrywać go w kolejnym dniu czy się pojawi, chwilę porozmawiać i dać jedzenie. Modliliśmy się za niego. Było widać, jak walczy tam w środku. Po jakimś czasie pojawił się na mszy w kościele, ale był jakiś nieswój – nie podszedł do komunii (Krzysztof mówi: "do eucharystii"). Po kilku dniach dał radę przyjść do spowiedzi. Teraz, na ten moment, Krzysztof to zupełnie inny człowiek. Podniósł się!!!  Mam to szczęście wiedzieć i zaświadczyć. Kolejny raz podniósł się dzięki Jezusowi. Kiedy patrzę jak się modli … Zadziwia mnie to.

Kim jest Jezus dla mnie? Nigdy do niczego mnie nie zmusił!!! Zawsze jest to zaproszenie: chodź za mną … jeśli chcesz. Kapitalne. Kilka razy tak mocno poprowadził moje życie, że gdyby nie On, nie byłoby mnie tutaj. Gdyby nie Jezus, zrobiłbym krzywdę sobie i innym ludziom też. A ostatnio Ewelina przypomniała mi sytuację, kiedy na spotkaniu z młodymi ludźmi zadałem im pytanie: „ kim Ja jestem dla Jezusa?" Często wracam do tego pytania, przez tyle lat...

P.S. Dzięki Ewelina. Przyjedź na kawę.

Farski Proboszcz

[ZT]6103[/ZT]